Feminien management

Feminien management

© J.C.Harry van Ingen

Nederland kent een feminiene cultuur. Dat wil zeggen dat we in ons land waarde hechten aan vrouwelijke eigenschappen en waarden, zoals het hebben van goede relaties tussen mensen, het elkaar helpen en ondersteunen en het streven naar de kwaliteit van het bestaan. Dit in tegenstelling tot landen waar een masculiene cultuur heerst en waar meer de nadruk wordt gelegd op de mannelijke waarden, zoals assertiviteit en geld verdienen. De managementcultuur in Nederland is op dit moment echter zeker niet feminien, maar eerder masculien.

In de managementcultuur volgen stromingen elkaar in de tijd op als een reactie op vorige bewegingen. De huidige stroming is dat er zo langzamerhand meer aandacht is voor de voordelen en de winst van de inzet van feminiene eigenschappen in het management. Om te kunnen begrijpen wat de voordelen ervan zijn, is het belangrijk te weten, wat deze eigenschappen zijn. Het leereffect is het belangrijkste: wat kunnen mannen leren van feminiene eigenschappen en hoe kunnen zij deze eigenschappen toepassen in hun managementpraktijk. De feminiene ofwel vrouwelijke eigenschappen zijn met name nuttig om ingezet te worden in de handel, in de dienstverlening en in maatwerkproductie. De bedoeling van dit betoog is niet om de werkplek van vrouwen in te nemen of de vrouwen onder het glazen plafond te houden. Integendeel, bedoeld wordt om meer gebruik te gaan maken van de feminiene eigenschappen of beter nog: om meer vrouwen op te nemen in het management.

Het is in het algemeen een verrijking voor het management wanneer vrouwen eraan gaan deelnemen en dat is dan ook zeker aan te bevelen. Een bijkomend voordeel kan zijn dat het taalgebruik verbeterd en het optreden geciviliseerder wordt. Bij een feminiene aanpak is de scheiding tussen de persoon en de functionaris minder sterk. Dat betekent dat meer vanuit de authentieke rol van de persoon wordt gehandeld en wordt gefunctioneerd. Men vertoont een natuurlijker gedrag en is minder formeel.

In een feminiene cultuur durft men zich kwetsbaarder op te stellen en te zeggen: “ik heb me vergist, je hebt gelijk” in plaats van “ik heb altijd gelijk”. In tegenstelling tot mannen praten vrouwen eerder over hun twijfel. Men stelt zaken die fout lopen veel gemakkelijker ter discussie. Er wordt dan ook, omdat er geen macho-cultuur heerst, minder autoritair omgegaan met macht. De cultuur is minder gericht op competitie en prestige. Er heerst een sfeer van gelijkwaardigheid en minder van superioriteit of van onderdanigheid.

In een feminiene werkcultuur wordt er directer en persoonlijker met collega’s omgegaan en is men minder individualistisch bezig. Vrouwen zijn meer betrokken, zijn zorgzamer, geven meer om mensen waarmee ze samenwerken en proberen meer om de behoeften van hun collega’s te begrijpen. Er wordt ook wel gezegd: mannen vormen een team, vrouwen een groep. Vrouwen tonen meer aandacht en zijn intuïtiever. In het netwerken zijn zij socialer. Vrouwen vragen veel meer en stellen zich opener op. Ze willen het naadje van de kous weten.

Mannen zijn rationeel en meer controlerend, De vrouwelijke natuur is creatiever, meer vernieuwend, meer mensgericht, communicatiever en meer gestructureerd. Vooral de laatste eigenschap komt voort uit het feit dat vrouwen meerdere dingen tegelijkertijd kunnen uitvoeren. Vrouwen hebben namelijk twee loopbanen: enerzijds de zorg voor het gezin, het regelen van het huishouden, boodschappen doen, koken en anderzijds hun werk. Er moet dus veel geregeld worden. Dan moet je wel goed kunnen organiseren. Vrouwen stellen daardoor betere prioriteiten, zijn doelgerichter, praktischer, logischer en down to earth. Vrouwen hebben meer oog voor het grotere geheel.

Al lezende wordt u er zich wellicht van bewust hoe feminien uw management of managementstijl is en of u – door er meer aandacht aan te gaan besteden – uw voordeel mee kunt doen. Zoals met veel zaken gaat het om het vinden van de goede balans en van het juiste optimum om het plezier in het werk te vergroten en de productiviteit te vergroten.

KIJK op het noorden, mei/juni 2005, 309, pagina 62